سالها پیش  پدر بزرگ ومادر بزرگ توی حیاط خونه قدیمی خودشون مشغول کاشتن چند نهال انجیر بودند.

کندن گودال وقرار دادن نهال وبعد ریختن خاک نرم وپرکردن گودال وآب دادن به نهال کوچک.

همه نهالها با این تشریفات کاشته شد به امید روزی که انجیرها لبخند پدر بزرگ رو ببینند.

اما یک نهال کوچیک که از نگاه پرتجربه پدر بزرگ امیدی به ثمر دادنش  نبود توجه مادر بزرگ رو جلب کرد

با اصرار از پدربزرگ خواست این نهال رو هم بکاره

اصرار وانکار...

پدر بزرگ از روی عصبانیت این چوب ضعیف رو بدون تشریفات در زمین فرو کرد

ده سال بعد...

جای پدر بزرگ خیلی خالیه ولی

از بین همه اون نهالها فقط اون نهال ضعیف که حالا برای خودش درخت محکم وپرثمری شده پذیرای نوه های شیطون پدر بزرگه 

...هر چی خدا بخواد